AAN DE KOOK

Als ik aan kom fietsen bij de tuintje fiets ik de zoete geur van vlierbloesem tegemoet. Ik kan het niet laten en vul mijn mand met bloesem, om zelf vlierbloesemsiroop te maken. 

Vlierbloesem, het lijkt wel kant.

Mandje vol vlierbloesem.

Om de smaak van de vlierbloesem goed in te laten trekken moet het water met de bloesem eerst een dag staan, maar de volgende dag kan ik de siroop afmaken. En hij is heerlijk!

Vlierbrouwsel.

Vlierbloesemsiroop.

Bovendien kwam ik er achter dat ik ook een vlier in mijn tuintje heb staan. Deze staat alleen nog niet in de bloesem omdat hij afgelopen winter helemaal gekortwiekt was, maar hij loopt al flink uit. Dus binnenkort kan ik nog een portie vlierbloesemsiroop maken!

Omdat ik toch aan de kook was, besloot ik om van de overvloed aan aardbeien zelf jam te maken. Want die aardbeien, die blijven maar komen! Om de dag pluk ik bijna een kilo heerlijk, zoete aardbeien. Dus eten wij elke dag aardbeien, door de yoghurt of met ijs. Er zitten aardbeien in de vriezer, ik trakteerde mijn collega's op beschuit met verse aardbeien en ik gaf wat van die heerlijke aardbeien weg. En natuurlijk maakte ik zelf aardbeienjam. Zo kunnen wij het hele jaar nog genieten van deze heerlijkheid.

Aardbeienjam.

Tijdens al dat gekook werd er deze week een mooie dikke enveloppe bezorgd. Met daarin een  superhandig leuk schort 'homemade by Clarien'. Ik weet niet hoe ze het doet, maar zij weet het klaar te spelen om tussen het tuinieren en inmaken door nog even 100 (ja, honderd!!) schorten in elkaar te naaien voor het goeie doel. En wat ben ik blij met schort zeg! Volgens mij heeft ze dit stofje precies voor mij uitgekozen, met al die mooie groenten en planten erop! Wil jij nou ook zo'n schort? Kijk dan even op de blog van Moeskers Moestuin en bestel er één voor het goeie doel!

Een echt moestuinwijven-schort!

SCHUITJE VAREN

Tuinliefhebbers weten elkaar altijd te vinden. Of het nu de ruwe handen zijn waar je elkaar aan herkent, of het lekkere gebruinde kleurtje van het buitenzijn, in elke nieuwe ontmoeting komt tegenwoordig het onderwerp ‘tuin’ wel ter sprake. Er is dan snel genoeg een blik van herkenning over die gezamenlijke passie voor het tuinieren, waar je niet over uit gepraat raakt. Dus toen ik laatst iemand ontmoette die vol enthousiasme vertelde dat haar tuin in deze tijd van het jaar echt op z’n mooist was riep ik spontaan dat ik dat heel graag eens wilde zien. Hemelsbreed bleken we slechts zo’n vier kilometer bij elkaar vandaan te wonen, maar wel met een flink stuk water ertussen. De makkelijkst (en snelste) manier om er te komen was overvaren met het pontje. 

Privé overvaart

Schipper mag ik overvaren, ja of nee...

Zo’n fietspontje, dat geeft mij direct het zomerse gevoel van lange fietstochten, picknicks in het gras en vooral geen haast hebben. Dat ik helemaal in m’n uppie werd overgevaren met het zonnetje in m’n gezicht droeg zeker bij aan dit vakantiegevoel. De prachtige tuin, op een idyllisch plekje aan het water, maakte dit gevoel compleet. We dronken koffie in de weelderige tuin,  vol bosvarens, vrouwenmantel, maar vooral vol leuke, knusse hoekjes die waren opgeleukt met schattige kringloopvondsten. Genieten! 

Bosvaren onder de appelboom.

Kringloopgeluk in de tuin.

Alle planten vol in bloei.

Pruimenboom.

Het kabouterhoekje :-)

Door het vakantiegevoel (waaraan ik inmiddels helemaal had toegegeven) besloot ik op de terugweg niet met het pontje over te varen, maar om het water heen te fietsen. Een mooie gelegenheid om de molens en de koeien te bekijken. Of was het om de koeien de gelegenheid te geven om mij te bekijken?

Kijk, een molen...

en nog een molen...

dit luxe koehotel was vandaag niet bezet,

 

de dames stonden in de wei,

en waren wel een beetje nieuwsgierig, 

 

naar wie er zo naar die molen aan het turen was.

Uiteindelijk bleef er vandaag niet veel tijd over om in mijn eigen tuin te werken. Maar er was één klusje dat niet kon wachten…. aardbeien plukken! Die overvloed aan overheerlijke aardbeien blijft maar komen, het is elke keer weer een feestje als ik met een volle bak aardbeien richting huis fiets. Vandaag was het plukken een extra feestelijk door de twee behulpzame aardbeienplukster die ik meenam naar de tuin. Glunderende koppies toen ze al die mooie, maar vooral grote, aardbeien zagen die ze maar konden plukken! 

De beste aardbeienplukkers van het dorp!

OVERVLOED

Het aardbeienseizoen is begonnen! Na eerst af en toe een aardbei was het van de een op andere dag raak, een hele bak vol! En twee dagen later weer een! En nog twee dagen later weer een! Het kan niet op, zeker 1,5 kg aardbeien kunnen plukken deze week. Wat een overvloed aan aardbeien, daar wordt je toch aardblij van! 

Tascha's Aardbeien Taart

Ze zijn echt heerlijk, de aardbeien. Heerlijk zoet en sappig, dus behalve de taart aten we de aardbeien a la naturel, als toetje en tussendoor. Het ziet er bovendien naar uit dat we nog heel veel meer van die heerlijke aardbeien kunnen plukken de komende week, want er zitten er nog véél meer aan!

Hmmm.... heerlijke zomerkoninkjes.

Al drie bakken vol deze week.

Bijna 700 gram in één oogst!

Wat er deze zomer hopelijk ook in overvloed gaat groeien, zijn de tomaten. Maar dan zullen ze nu toch echt de volle grond in moeten, want inmiddels zijn ze veel te groot geworden voor hun kleine potjes. Na mijn harde ploeteren vorige week was het tomatenveldje klaar om beplant te worden. Er werd mij echter vanuit allerlei kanten geadviseerd dat de tomaten graag onder een afdakje staan. Een beetje wind moet kunnen, maar liever geen regen. Gelukkig kreeg ik hulp aangeboden dus werd er zaterdag een prachtig afdakje in elkaar getimmerd. Om eerlijk te zijn bestond de hulp bestond er vooral uit dat ik de schroeven aangaf en voor de koffie zorgde en dat ik voor de rest toekeek hoe razendsnel het afdakje in elkaar werd geknutseld. En zeg nou zelf, dat ziet er toch fantastisch uit! 

Piazza del Tomato.

 

’s Middag konden meteen mijn tomatenplantjes de grond in. Samen met de basilicum, want die smaken niet alleen heerlijk bij elkaar, het schijnt ook nog eens heel goed samen te kunnen groeien. Nu is het wachten tot de eerste tomaten verschijnen, de eerste bloemetjes zitten er in ieder geval al in.

Er zijn trouwens al veel meer planten waar de eerste bloemen in komen. Als je goed kijkt zie je in de paprika’s heel klein de eerste knopjes komen. De komkommer zit al volop in de bloemen en de courgette zie je per dag groeien nu. 

De eerste bloemknopjes in de paprika.

Komkommer zit al vol met bloemen.

Courgette, de ene dag een voorzichtige bloemknop,

de volgende dag al twee flinke bloemen!

Ook de klimroos zit vol met knoppen, dat belooft straks een kleurig geheel te worden. De klaprozen staan al vol in bloei, elke dag weer volop kleur. Wat een vrolijk gezicht is dat, een feestje om te zien! En om het klaprozenfeest nog iets specialer te maken stond er tussen als die felrode klaprozen één witte klaproos. Heel bijzonder! 

In de klimroos zitten wel 40 knoppen!

Overal vrolijke, rode klaprozen,

en één uniek exemplaar!

STOER

Het is wel kaplaarzenweer deze dagen! Wat een regen en een wind, zou het ooit nog echt zomer worden dit jaar?

Kringloop kaplaarzen.

Maar laten we het vooral van de positieve kant bekijken, van al die regen wordt de grond lekker zacht. En dat was hard nodig, want mijn tomaten krijgen hun eerste bloemen en smeken om een plekje in de volle grond. Er was echter één probleem… het plekje wat bestemd was voor de tomaten was nog niet klaar! Juist die plek had ik nog niet omgespit en de grond was daar keihard en stond vol met gras.

Grrrr.... gras!

En als er iets lastig weg te halen is, dan is het wel gras! Doe mij maar ‘gewoon’ onkruid, want dat gras weghalen is een zwaar klusje. Die regenbuien kwamen dus precies op tijd om de aarde werkbaar te maken. Na eventjes flink doorwerken had ik er weer een stuk tuin bij. Helemaal klaar om de tomaten te planten. Stoer hoor!

En hup, weg met het gras!

Over stoer gesproken, iemand vroeg mij naar aanleiding van mijn vorige blog of het niet een beetje onaardig was om de mede-tuin-vrouwen aan te duiden als moestuinwijven. Het tegendeel is het geval, ik wordt juist heel blij van al die leuke, inspirerende vrouwen die ik de laatste tijd heb ontmoet! Vrouwen die letterlijk en figuurlijk  hun eigen boontjes doppen. Er is zelfs een facebook-forum voor moestuinwijven, waar tips, weetjes, plantjes, zaden en recepten worden uitgewisseld. Moestuinwijven zijn stoer en uniek!

“Als je je eigen boontjes kunt doppen ben je sterk en onafhankelijk.”

De jonge moeder die tussen twee borstvoedingen in nog een bedje onkruid komt wieden terwijl de baby heerlijk naast haar in de kinderwagen ligt te slapen. 

De dame van zekere leeftijd, die niet alleen haar zieke man, maar ook haar tuin vol liefde verzorgt zodat haar man elke avond verse groenten eet. 

De vrouw die wekelijks maar liefst vijf gezinnen van groenten voorziet, en daarnaast nog tijd overhoudt om vrijwilligerswerk te doen om nog meer goeds te betekenen. 

De onderneemster, die zowel haar eigen bedrijf als haar tuin met visie, doorzettingsvermogen en lef tot een ecologisch paradijsje weet te maken.

Het meisje van 50, die vooral gras in haar moestuin laat groeien omdat er niets heerlijkers is dan in op je rug in het gras te liggen en naar de wolken te kijken. 

Met je hoofd in de wolken

Al deze vrouwen trekken zich niets aan van de buitenwereld en trekken hun eigen plan. Regels? Wat nou regels! Al deze vrouwen stellen zich eerst de vraag door wie die regels eigenlijk gemaakt heeft, en voor wie. Zij maken hun eigen regels, experimenteren in hun tuinen met eetbare bloemen en lang vergeten groenten en tuinieren elk op de manier die bij hun past. Het is leuk om een moestuinvrouw te zijn! 

Duizendschoon, enjoy the little things!