maandag 25 mei 2015

LEVENSLUST

Eén van de andere moestuinwijven komt even buurten. Samen lopen we een rondje door mijn tuin en bekijken en bespreken de groei van de plantjes. Wat doen de kolen het mooi, nog geen rups te zien. De aardbeien beginnen te komen, misschien toch een net erover tegen de vogels? De peultjes doen het goed, die staan dit weekend op het menu.

Die groeien als kool!

Heerlijke zoete peultjes.
En zo keuvelen we wat voort. Bij de twee bramenstronken blijven we staan. Die braam loopt mooi uit zeg! “En wat wordt dat voor een boom?” vraagt ze, terwijl ze naar de tweede bramenstronk wijst. He? Wat voor een boom dat wordt? Nou, gewoon, een braam! Een braam?
We buigen onze hoofden dichter naar elkaar toe en bekijken de braam eens van dichtbij. Die bladeren zijn toch wel erg groot voor een braam. En ze hebben ook een andere kleur dan de bladeren die eronder groeien. De bladeren van de braam dus. We kijken elkaar aan en barsten keihard in lachen uit. Kennelijk heeft een vogel een zaadje tussen de braam laten vallen en dat zaadje doet nu levenslustig zijn best om uit te groeien tot een nieuwe boom. Helaas, die gaat er meteen uit, want ik heb toch liever een braam dan een boom!

Een nieuwe braamsoort, de braamboom!
De braam is niet het enige wat misgaat deze week. Van de drie courgetteplanten die ik uitplantte was er één die binnen een paar dagen het loodje legde. Op geen enkele manier meer op te peppen! Ook bij de paprika’s die ik eerder onder het tunneltje plantte was er één van de een op andere dag compleet tegen de grond gewerkt. Onbegrijpelijk, want de rest staat er nog picobello bij. Nu kwam mijn onervarenheid bij het zaaien opeens goed van pas. Want van zowel de courgette als de paprika had ik nog wat reserveplantjes staan thuis. Komt dat even goed uit! 

Hier nog fris en fruitig in hun potje

Vier dagen later.... weg courgette!
Dat zaaien, dat is trouwens nog best wel lastig. De grotere zaden, dat lukt nog wel. Eén plant uit één pitje, dan kun je een aardige inschatting maken van hoeveel zaden je moet gebruiken. Sommige zaadjes zijn echter zo klein dat ik geen idee heb hoeveel je eigenlijk moet zaaien om straks een behoorlijke plant te krijgen. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe de kruiden die ik dit weekend gezaaid heb gaan opkomen. Ik hou eerlijk gezegd mijn hart vast dat er straks hele grote bossen tijm, bieslook, koriander, kervel, anijs, dille, peterselie, marjoraan en kamille tevoorschijn gaan komen. Nou ja, die kruiden kan ik altijd nog drogen zodat ik er in de winter ook van kan genieten.  

Wachten op de eerste tuinbonen.

Bietjes!
De meeste zaaisel beginnen al aardig op te komen. De borlottibonen komen al goed boven de grond, de wortel, bietjes en pastinaak beginnen nu ook herkenbaar te worden. De tuinbonen zitten vol met bloemen en ook de witte lupine begint voorzichtig bloem te maken. Ondanks een paar kleine mislukkingen ziet alles er toch heel veelbelovend uit. 

Kijk, de eerste bonen komen boven de grond!
Dat geldt ook zeker voor de bloemen. De dahlia’s, korenbloemen en leeuwenbekjes beginnen steeds meer stengels te krijgen. En in de duizendschoon laat heel voorzichtig z’n eerste kleuren zien. Die gaan volgende week de vaas in! 

Een bloem uit duizenden.
Deze week plukte ik een ander vrolijk tuinboeket, met daarin niet alleen wat vrolijke margrieten, maar ook een aantal mooie paarse bloemen van de bieslook. Dat een boeket niet altijd uit snijbloemen hoeft te bestaan zie je ook aan het vrolijke veldboeket dat ik voor een vriendin plukte. Een boeket vol levenslust! 

"Happiness is always an inside job."

Vrolijk tuinboeket.
 
Veldboeket vol levenslust!
 


zondag 17 mei 2015

WILDPLUKKEN



Op avontuur in de natuur! Clarien (van Moeskers Moestuin) organiseerde dit weekend een wildplukwandeling. Als enthousiast volger van haar blog leek me het ontzettend leuk om mee te gaan op de wandeling en meer te leren over wat de natuur ons te bieden heeft. En hoe leuk is het om iemand die je alleen maar online kent eens in het echt te ontmoeten. Leuk toch! Samen met nog een aantal blogvolgers (dat klinkt een beetje als een sekte, de volgers van Clarien) verzamelden we ons rond half tien en werden daar hartelijk ontvangen met een heerlijke, eigengemaakte appeltaart. 

Mmmmm.... magnolia!
Na een kort voorstelrondje om te horen waar en hoe iedereen aan het tuinieren is gingen we onder leiding van gids Shirley op pad. Het eerste ‘wild’ bleek al in de voortuin van de buren te vinden, de prachtig bloeiende magnolia. En ja, ik moest even uit m’n comfortzone stappen, maar toen ik eenmaal een hapje nam van de magnolia bleek deze gewoon als een blaadje witlof te smaken. Dat fleurt je salade wel op zeg! 

Meidoorn, goed voor hart en bloedvaten.

Bij het bos aangekomen begon het echte wildzoeken. Wat leuk om te horen welke planten je allemaal gewoon kunt eten of voor welke kwaaltjes ze goed zijn. Zo is het natuurlijk onwijs handig om te weten dat als je weer eens een brandnetel hebt beetgepakt dat je dan gewoon wat hondsdraf of weegbree kunt kneuzen tegen de jeuk! En hoe professioneel staat het als je deze zomer gaat barbecueën en je wikkelt je vis of kip in een blad ridderzuring. Dan kan het niet anders of iedereen is meteen zwaar onder de indruk. 

Ridderzuring, niet lekker maar wel eetbaar.

Handig blad om je eten in te bewaren.
In het bos plukten we de jonge scheuten van de dennenboom. Die zitten vol vitamine C en werken slijmoplossend. Ook stonden we stil bij de krentenbomen die vol met besjes zaten maar jammer genoeg nog niet rijp om geplukt te worden. We leerden over de paardenbloem, waar je zowel het blad van kunt eten (molsla), de bloem kunt frituren of kunt gebruiken om zalf van te maken. We roken en proefden het blad en de bloemen van look zonder look, die een beetje naar mosterd smaakte. 

Dennenscheuten plukken.
Nadat we ook nog een bezoekje brachten aan Moeskers Moestuin kwamen we hongerig en vol indrukken terug bij Clarien.  De lunch bestond uit een heerlijke brandnetelsoep, we aten stokbrood met pesto van wilde kruiden, proefden kappertjes van paardenbloem en madeliefjes, aten rijpe krenten en dronken heerlijke vlierbessensiroop. Wat een traktatie zeg! 

Dat is een strak tuintje!

Moesker.... groentekweker.

Na de lunch maakten we een (hoest)siroop van dennenscheuten. Heel makkelijk, om en om een laagje suiker, dennenscheuten, suiker, dennenscheuten en afsluiten met een laagje suiker. Daarna de dop erop en nu nog 3 maanden wachten voordat de siroop goed is. 

Dennensiroop
Het was een heerlijke dag, wat valt er nog veel te zien en te leren in de natuur. Het leuke is dat je ook direct veel bewuster bent van alles wat er in je eigen buurtje groeit. Tijdens mijn rondje hondje viel mijn oog meteen op allemaal groen waar ik eerder gewoon voorbij wandelde. Inmiddels weet ik waar de krentenbomen en de meidoorn staan en heb ik zelfs al look zonder look zien staan. Al heb ik die maar even gelaten voor wat het was omdat die precies lang de route van het hondje staat.

vrijdag 15 mei 2015

TUINKLUSJES



Kom je thuis, hangt er een tasje aan de deur met daarin een meloenplant. Dat is nog eens leuke thuiskomen! Maar ja, zo’n meloen kan natuurlijk wel wat extra bescherming gebruiken. Als je die zo in de wind en regen zet wordt het niks. Gelukkig had ik een tijdje geleden een folietunnel gekocht, die kwam nu goed van pas. Ook de paprika’s die ik de afgelopen tijd met veel liefde heb opgekweekt kunnen voorlopig ook nog wel onder de folietunnel. Nu het zonnetje erop en groeien maar! Het zou toch fantastisch zijn om deze zomer m’n eigen meloen te kunnen oogsten, van het idee alleen al wordt je al blij!

Dat is al een flinke meloenplant!

Die heeft wel wat ruimte nodig.

Mooi warm plekje voor de paprika's.
Er stonden echter nog meer klusjes op de planning. De stokken voor de bonen moesten worden opgezet. Daar had ik wel wat hulp bij nodig, want een beetje boon kan wel 2 meter hoog worden. Met een paar extra handjes was dit klusje zo gepiept en heb ik een mooi rek voor de klimbonen.

Stokken en tunnels staan stevig!
Buurtuinman kwam nog even kijken, het rek werd stevig genoeg bevonden en ik kreeg nog wat handige tips voor het planten van de bonen. Ik legde de bonen dus niet direct in de volle grond, maar ga ook deze eerst thuis even voortrekken (zo langzamerhand krijg ik de tuintaal ook onder de knie). Verder niet alle stokken in één keer volplanten, maar telkens twee weken ertussen voordat de plantjes de grond in kunnen. Dit alles met de bedoeling om straks een beetje gespreid te kunnen oogsten. Het is best handig om van die ervaren moestuinders naast je te hebben, daar kan ik een hoop van leren.

Oei, allemaal mieren in de pioen.
Zo leerde ik ook dat ik me geen zorgen hoef te maken over al die mieren die over m’n pioenroos lopen. De bloemknoppen van de pioenroos schijnen een soort suikerachtig laagje te hebben waar de mieren van snoepen. Van mij mogen ze, zolang ik straks maar mooie pioenrozen heb! De violen onder de pioenroos vallen prachtig op met hun heldere kleuren. Echte blikvangers zijn het.

Rozen zijn rood,

viooltjes zijn blauw...

Na al die klusjes was het tijd voor een feestelijk moment… de eerste spinazie oogsten! Een schaal vol heerlijke knapperige groene blaadjes. Deze eerste spinazie had niets meer nodig dan een vers eitje van de kaasboer en een lekkere bal gehakt om tot een waar feestmaal te worden omgetoverd. Heerlijk!

De lekkerste spinazie ooit!

maandag 11 mei 2015

VOL BELOFTE




Stukje bij beetje begint de tuin zich te vullen met groen. Het zal niet lang meer duren voor de eerste spinazie of peultjes geoogst kunnen worden. Aan de hoeveelheid bloemen in de aardbeien te zien wordt dat straks bakken vol aardbeien oogsten.

Hmmm.... heerlijke aardbeien.

De kruiden doen het ook prima, die kunnen al volop geplukt worden. Wat ik al volop gedaan heb. Dit weekend aten we een heerlijke omelet met verse peterselie en selderij en dronken verse muntthee. Van mijn buurtuinman kreeg ik de eerste verse krop sla en een paar stronken rabarber, dus ook daar smulden we van. 


Mijn rabarber, een paar weken geleden geplant,

zijn nog niet zo groot als die van de tuinbuurman,
gelukkig mochten we daar alvast van plukken!
Verder kan er vanaf nu steeds meer gezaaid en geplant worden. De doperwten, die binnen waren voor gekiemd, kregen hun vaste plek om vanaf nu een flinke groeispurt te krijgen in de volle grond.  Voor de bramenstruik zaaide ik wat oostindische kers, ik verheug me nu al op de mooie kleuren van deze eetbare bloemen. 
Uitplanten van de doperwten.

Ik legde een veldje met borlotti bonen, een heerlijke boon die je kunt drogen en bewaren voor de winter (een soort bruine boon).  Dit zijn stamboontjes, die worden niet zo hoog en kunnen groeien zonder extra steun. De stokbonen moeten nog heel even wachten, eerst moeten de stokken nog in de grond. 

Prachtig gekleurde borlotti bonen.

De moestuinbak op het dakterras doet uitstekend dienst al voorzaaibak. De prei, palmkool, andijvie, zonnebloemen en dahlia’s krijgen daar de gelegenheid om zich alvast tot volwaardige plantjes te ontwikkelen voordat ze het grote veld op  mogen. De eerste bloemknoppen staan ook op springen. De pioenroos en duizendschoon zitten vol met knoppen. Ook staan op verschillende plaatsen grote pollen met klaprozen die elk moment kunnen openspringen. Wat een prachtig gezicht is dat! 

Klaprozen, het ene moment nog in de knop,
het volgende moment staan ze op springen,
om hun felle rode kleur te laten zien!

Natuurlijk groeit al dat moois niet vanzelf. Er zal straks ook gemest moeten worden om te zorgen dat al dat groen voldoende voeding krijgt. De compostbak die ik op marktplaats kocht staat echter nog steeds niet op z’n plek, het is dus zaak dat dat zo snel mogelijk gebeurd. Dan kan vanaf nu al het groenafval in de compostbak om te worden hergebruikt. Helaas heb ik ook veel groenafval wat niet in de compostbak kan. Toen ik vorige jaar de tuin kreeg lag er een flinke berg afval van de vorige huurder, daar heb ik nog een flinke portie onkruid opgegooid, dus dat is me nu een berg! Gelukkig kreeg ik een extra groencontainer, zodat ik vanaf nu stukje bij beetje de berg kan gaan afvoeren. En omdat al die groene containers zo enorm veel op elkaar lijken heb ik mijn container eerst even opgefleurd. Ik hoop maar dat de vuilnismannen deze bak voortaan met een glimlach zullen legen voor me.

Never give up on the things that make you smile.


Blije groenbak.
Voor komende week staan nog een hoop tuinklusjes op de planning, maar al met al ben ik ontzettend trots als ik zo m’n tuintje bekijk! Geluk zit 'm in de kleine dingen, soms zelfs in een groencontainer!